Zaburzenia – zespół leku uogólnionego

Zespół lęku uogólnionego to jedno z najczęściej diagnozowanych zaburzeń psychicznych o podłożu nerwicowym. Choroba pojawia się u osób w każdym wieku i dotyka zarówno kobiety jak i mężczyzn. Czym jest zespół lęku uogólnionego i jakie są jego objawy? Jak wygląda leczenie zespołu lęku uogólnionego?

Zespół lęku uogólnionego przyczyny

Na pojawienie się zespołu lęku uogólnionego wpływa najczęściej kilka, równolegle występujących czynników. Na rozwój choroby mają wpływ zarówno czynniki zewnętrzne czyli środowiskowe jak i uwarunkowania genetyczne.

Choroba pojawia się często u osób, u których w rodzinie występowały różnego rodzaju zaburzenia lękowe. Osoby predysponowane do zaburzeń tego rodzaju, są szczególnie narażone na występujące w ich życiu stresujące, traumatyczne wydarzenia. Zaliczyć do nich można m.in. utratę najbliższej osoby, długotrwały stres w pracy czy traumatyczne wydarzenia w życiu prywatnym. W większym stopniu zaburzeniami tymi, obarczone są także osoby nadużywające substancji psychoaktywnych.

Zespół lęku uogólnionego powiązany jest także w nieprawidłowymi poziomami noradrenaliny oraz serotoniny w strukturach układu nerwowego.

Zespół lęku uogólnionego objawy

Najważniejszym kryterium diagnostycznym występującym podczas ustalania czy pacjent zmaga się z zespołem lęku uogólnionego, są takie objawy jak silny lęk oraz zamartwianie się. Muszą one trwać przynajmniej przez okres sześciu miesięcy. Choroba jaką jest zespół lęku uogólnionego objawy, to także częste uczucie rozdrażnienia, podenerwowania oraz ciągle występujące napięcie.

Zespołowi lęku uogólnionego mogą towarzyszyć także inne zaburzenia psychiczne. Zalicza się do nich w szczególności:

depresję,
dystymię,
napady lęku panicznego,
stres pourazowy,
fobie społeczne.

Osoba chorująca na zespół lęku uogólnionego często martwi się na tzw. „zapas”, często całkowicie niepotrzebnie i bez wyraźnej przyczyny. Zamartwianie się oraz strach często dotyczą błahych spraw. Chory wybiera myślami w przyszłość i znajduje się w stanie ciągłej czujności, bez możliwości uczucia odprężenia się.

Zespół lęku uogólnionego objawy somatyczne

Zespołowi lęku uogólnionego towarzyszą także często objawy somatyczne, które nierzadko doprowadzają chorego do bezsenności oraz zaburzeń snu. Objawy somatyczne to nic innego jak grupa nawracających stale dolegliwości fizycznych.

Zespół lęku uogólnionego objawy somatyczne. Najczęściej występujące przy zespole lęku uogólnionego objawy somatyczne to:

bóle głowy,
subiektywne odczucie szybszego bicia serca,
drżenie rąk oraz mięśni,
pojawiające się nudności, wrażenia że za chwilę nastąpi omdlenie,
uderzenia gorąca pojawiające się na zmianę z zimnymi dreszczami.

Chorzy zmagający się z zespołem lęku uogólnionego często skarżą się także na nadmierną potliwość, uczucie suchości w ustach a także duszenia się. U części pacjentów pojawia się dodatkowo stałe napięcie mięśni oraz charakterystyczny dla tego zaburzenia ból mięśniowy.

Zespół lęku uogólnionego test

GAD-7 to kwestionariusz, który ma za zadanie wskazanie podstawy do podejrzenia występowania u danej osoby zespołu lęku uogólnionego. Ma on charakter przesiewowy i pozwala na wskazanie lub wykluczenie schodzenia jakim jest zespół lęku uogólnionego. Z uwagi na jego charakter należy liczyć się z tym, że nie wskaże on bezpośrednio i jednoznacznie czy dana osoba zmaga się z tym schorzeniem. Stanowi on jednak podstawę do wizyty u specjalisty, jakim jest psychiatra czy psycholog. Po postawieniu diagnozy, zleci on leczenie dopasowane do danego pacjenta.

Podejrzewając zespół lęku uogólnionego test można wykonać samodzielnie w domu. Jego przeprowadzenie zajmuje kilka minut. Przystępując do wykonania testu należy odpowiadać bez dłuższego zastanawiania się. Pytania dotyczą sytuacji oraz odczuć z ostatnich dwóch tygodni a udzielane odpowiedzi powinny być jak najbardziej zbliżone do opisanych w pytaniu odczuć.

Zespół lęku uogólnionego leczenie

Zespół lęku uogólnionego leczenie – decyzję o zastosowaniu odpowiedniego leczenia u chorego na zespół lęku uogólnionego podejmuje lekarz psychoterapeuta po przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu oraz badań. W większości przypadków stosuje się równolegle psychoterapię oraz farmakoterapię, które wzajemnie na siebie oddziałują i uzupełniają się.

Psychoterapia w leczeniu zespołu lęku uogólnionego przeprowadzana jest w ujęciu poznawczo-behawioralnym a jej głównym celem jest poznanie oraz przekształcenie przekonań chorego, które wywołują w nim uczucie lęku. Ma ona także na celu zmianę zachowania i reakcji chorego związanego z towarzyszącym mu lękiem.

Zespól lęku uogólnionego leczenie farmakologiczne

Leczenie farmakologiczne zespołu lęku uogólnionego opiera się przede wszystkim na wprowadzeniu leków o działaniu przeciwdepresyjnym. W praktyce są to najczęściej selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny oraz inhibitory monoaminooksydazy. Do innych leków stosowanych podczas leczenia zalicza się:

– leki przeciwhistaminowe,

– leki z grupy azapironów, głownie buspiron,

– ß-blokery oraz neuroleptyki.

Ww. leki nie tylko poprawiają nastrój chorego ale odznaczają się także silnym działaniem przeciwlękowym. Co ważne, od rozpoczęcia ich zażywania musi minąć co najmniej kilka tygodni (najczęściej są to 3 tygodnie), aby pojawiły się pierwsze efekty ich stosowania.